خیلی از ما حتی اگر داستان‌های شخصیت‌هایی مثل گارفیلد (Garfield)، تن‌تن (Tin Tin)، بتمن (Batman)، مردان ایکس (X Men) و … رو نخونده باشیم،

حتماً اسمشان را شنیده‌اید، چون این نشان‌دهنده محبوبیت بالای سبکی است که به داستان‌های مصور یا کامیک استریپ (Comic Strip) معروف است. اما شاید ندانید که کامیک استریپ‌ها در فرم امروزی خود حدود ۱۲۵ سال قدمت دارند!

کامیک چیست؟

کامیک استریپ در واقع به مجموعه‌ای از پنل‌های تصویری گفته می‌شود که به هم مرتبط هستند و هر کدام بخشی از داستان را روایت می‌کنند. این داستان‌ها معمولاً به‌صورت سریالی منتشر می‌شوند و دیالوگ‌ها داخل بالن‌هایی قرار می‌گیرند که از دهان شخصیت‌ها بیرون می‌آید.

اولین تلاش‌ها

در اروپا و ابتدای قرن هجدهم میلادی، طنزهای مصور با مضامین سیاسی طرفداران زیادی پیدا کرد و به ویژه در کشورهای فرانسه و بریتانیا کم‌کم وارد زندگی روزمره مردم شد.

ویلیام هوگارث (William Hogarth) و جرج تاونشند (George Townshend) دو تن از پیشگامان این سبک وقایع‌نگاری در این دوره بودند که نقش مهمی در معرفی این رسانه جدید به مردم ایفا کردند.

داستان‌های مصور حتی در جنبش استقلال آمریکا نیز نقش قابل توجهی ایفا نموده‌اند!

بنجامین فرانکلین (Benjamin Franklin) با خلق اولین داستان تصویری در تاریخ آمریکا، نقشی مهم در متحد کردن جامعه ایفا کرد. این تصویر، ماری را نشان می‌داد که سرش به دو نیم شده بود و روی یکی از سرها عبارت «ملحق شو» و روی دیگری «بمیر» حک شده بود، پیامی قدرتمند درباره اتحاد و همبستگی مردم آمریکا.

داستان های مصور محبوب می‌شوند!

با شروع سده جدید میلادی کامیک استریپ کم‌کم به مجلات راه یافت تا جایی که در اواسط قرن نوزدهم بسیاری از مجلات پر تیراژ آن زمان به واسطه نقدهای مصوری که روایت می‌کردند به محبوبیت دست یافتند که می‌توان از آن دسته به «پانچ» (Punch) در انگلستان و «هارپرز ویکلی» (Harper’s Weekly) در آمریکا اشاره نمود.

این محبوبیت باعث جلب نظر اقشار مختلف از جمله هنرمندان و داستان نویسان به این مدیوم روایت شد و اولین داستان مصور شبیه به شکل امروزی کامیک با نام «ماجراهای اوبادیا اولدباک» (The Adventures of Obadiah Oldbuck) در سال ۱۸۳۷ توسط هنرمند سوییسی رودولف تُفِر (Rodolph Topffer) در ۴۰ صفحه نوشته شد.

روزنامه‌ها مدیا جدید طرفداران کامیک

با پیشرفت تکنولوژی چاپ، هنرمندان توانستند داستان‌های مصور خود را در اندازه‌های بزرگ‌تر و تیراژ بالا منتشر کنند. همین موضوع باعث شد که این سبک روایی کم‌کم راه خود را به روزنامه‌ها باز کند. اولین کامیک‌های این طبقه «مکس و مورتیز» (Max and Mortiz) در آلمان و «خرس‌های کوچک» (The Little Bears) در آمریکا بودند.

کامیک استریپ برای اولین بار در سال ۱۸۹۵ با داستان «کودک زرد» (The Yellow Kid) از ریچارد اوتکالت معرفی شد. بعد از اینکه این داستان خیلی محبوب شد، خیلی از هنرمندان شروع کردن به کپی‌برداری از سبک و ساختار روایتی که او استفاده کرده بود. پس از موفقیت گسترده این داستان، بسیاری از هنرمندان به تقلید از ساختار روایی این نویسنده آمریکایی پرداختند.

کامیک استریپ و داستان‌های ماجرا محور

از اواحر دهه ۱۹۲۰، داستان‌های ماجرایی به مدیوم کامیک راه یافتند. داستان‌هایی مانند «ماجراهای تن‌تن»، «پاپای» و «تارزان» از مشهورترین این کامیک‌ها بودند.

هرچه به میانه سده بیستم میلادی نزدیک می‌شد، شکوفایی ژانر کامیک استریپ بیشتر می‌گشت تا جایی که دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی به سال‌های طلایی این ژانر شناخته می‌شوند.

دورانی که کامیک‌هایی از جمله «گارفیلد»، «بیتل بیلی» (Beetle Bailey)، «پیناتز» (Peanuts)، «بلوم کانتی» (Bloom County) و «کلوین و هابز» (Calvin and Hobbes) را به علاقه‌مندان معرفی کرد

کامیک استریپ امروزی

امروزه نیز کامیک‌هایی مانند «نان سکوییتر» (Non Sequitur)، «زیتس» (Zits) و «پیناتز» جزو کامیک‌های محبوب دوستاران این ژانر داستانی می‌باشند

منبع: Thoughtco