خیلی از ما حتی اگر داستان‌های شخصیت‌هایی مثل گارفیلد (Garfield)، تن‌تن (Tin Tin)، بتمن (Batman)، مردان ایکس (X Men) و … رو نخونده باشیم، حتمن اسمشون رو شنیدیم و این موضوع نشان از محبوبیت و شهرت بالای طبقه‌ای از داستان‌ها داره که به داستان‌های مصور یا کامیک استریپ (Comic Strip) معروف هستند ولی شاید نمی‌دونیم کامیک استریپ‌ها در فرم فعلیشون قدمتی در حدود ۱۲۵ سال دارند!

کامیک چیست؟

کامیک استریپ در اصطلاح به معنی تعدادی چارچوب (پنل) نقاشی شده به هم مرتبط بوده که هر بخش قسمتی از داستان را پیش می‌برد، معمولا به صورت سریالی روایت می‌شود و در آن نوشته‌ها در داخل بالن‌هایی که از دهان شخصیت‌ها بیرون می‌آید روایت می‌شود.

اولین تلاش‌ها

در اروپا و در ابتدای قرن هجدهم میلادی طنزهای مصور با درونمایه سیاسی محبوبیت یافت و به ویژه در دو کشور فرانسه و بریتانیا رفته رفته وارد زندگی روزمره افراد شد.

ویلیام هوگارث (William Hogarth) و جرج تاونشند (George Townshend) دو تن از پیشروان این سبک وقایع نگاری در این قرن به شمار می‌روند که کمک شایانی به شناساندن این مدیوم جدید به مردم نمودند.

داستان‌های مصور حتی در جنبش استقلال آمریکا نیز نقش قابل توجهی ایفا نموده‌اند!

بنجامین فرانکلین (Benjamin Franklin) با ساختن اولین داستان تصویری تاریخ آمریکا، که روایتگر ماری بود که سرش به دو نیم شده بود و بر روی یکی از سرها عبارت «ملحق شو» و بر دیگری عبارت «بمیر» حک شده بود، به متحد ساختن جامعه آمریکا پرداخت.

داستان های مصور محبوب می‌شوند!

با شروع سده جدید میلادی کامیک استریپ کم‌کم به مجلات راه یافت تا جایی که در اواسط قرن نوزدهم بسیاری از مجلات پر تیراژ آن زمان به واسطه نقدهای مصوری که روایت می‌کردند به محبوبیت دست یافتند که می‌توان از آن دسته به «پانچ» (Punch) در انگلستان و «هارپرز ویکلی» (Harper’s Weekly) در آمریکا اشاره نمود.

این محبوبیت باعث جلب نظر اقشار مختلف از جمله هنرمندان و داستان نویسان به این مدیوم روایت شد و اولین داستان مصور شبیه به شکل امروزی کامیک با نام «ماجراهای اوبادیا اولدباک» (The Adventures of Obadiah Oldbuck) در سال ۱۸۳۷ توسط هنرمند سوییسی رودولف تُفِر (Rodolph Topffer) در ۴۰ صفحه نوشته شد.

روزنامه‌ها مدیا جدید طرفداران کامیک

با پیشرفت تکنولوژی چاپ، هنرمندان توانستند، در قطعات بزرگ و در تیراژ بالا، داستان‌های مصور خود را به رشته تحریر در آورند و از این طریق داستان‌های مصور به روزنامه‌ها راه یافت. اولین کامیک‌های این طبقه «مکس و مورتیز» (Max and Mortiz) در آلمان و «خرس‌های کوچک» (The Little Bears) در آمریکا بودند.

فرمت شناخته شده فعلی کامیک استریپ اولین بار در سال ۱۸۹۵ در داستان «کودک زرد» (The Yellow Kid) نوشته ریچارد اوتکالت (Richard Outcault) معرفی شد و پس از آنکه داستان کودک زرد به موفقیتی گسترده دست یافت، سیلی از هنرمندان به تقلید از ساختار روایی این نویسنده آمریکایی پرداختند

کامیک استریپ و داستان‌های ماجرا محور

از اواحر دهه ۱۹۲۰، داستان‌های ماجرایی به مدیوم کامیک راه یافتند. داستان‌هایی مانند «ماجراهای تن‌تن»، «پاپای» و «تارزان» از مشهورترین این کامیک‌ها بودند.

هرچه به میانه سده بیستم میلادی نزدیک می‌شد، شکوفایی ژانر کامیک استریپ بیشتر می‌گشت تا جایی که دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی به سال‌های طلایی این ژانر شناخته می‌شوند.

دورانی که کامیک‌هایی از جمله «گارفیلد»، «بیتل بیلی» (Beetle Bailey)، «پیناتز» (Peanuts)، «بلوم کانتی» (Bloom County) و «کلوین و هابز» (Calvin and Hobbes) را به علاقه‌مندان معرفی کرد

کامیک استریپ امروزی

امروزه نیز کامیک‌هایی مانند «نان سکوییتر» (Non Sequitur)، «زیتس» (Zits) و «پیناتز» جزو کامیک‌های محبوب دوستاران این ژانر داستانی می‌باشند

 

منبع: Thoughtco