(معرفی ژانری که گیمرها برای سختیاش داوطلبانه گریه میکنن 😅🖤)
اگه یه بازی دیدی که هر ۲ دقیقه میمیری، باسهاش عقدهی روحی دارن، هیچکس کمکت نمیکنه و با این حال وقتی میبری حس میکنی فتح جهان کردی… تبریک! وارد دنیای Souls-Like شدی 🤝
سولزلایک دقیقاً چیه؟
«سولزلایک» به اون دسته از بازیها میگن که از سری Dark Souls الهام گرفتن — چه از نظر گیمپلی، چه سختی و چه حالوهوای تاریک و دیوانهکنندش. این ژانر بیشتر روی مبارزات سخت، یادگیری با مرگ، محیطهای تاریک، لورهای مخفی و باسفایتهای اعصابخوردکن میچرخه.
به زبان خودمونی:
توی سولزلایک، بازی نمیاد نازت رو بکشه، تو باید زور بزنی تا بازی بهت احترام بذاره 😤
ریشهی این ژانر از کجا شروع شد؟
همه چیز از زمانی شروع شد که استودیو FromSoftware با بازی Demon’s Souls تو سال ۲۰۰۹ گیمرها رو وارد یه فرقهی عجیبی کرد. ولی Dark Souls (2011) بود که این ژانر رو رسمی تبدیل کرد به یه Lifestyle برای گیمرها.
از اون به بعد هر بازی که:
Save کردنش سخت باشه
Combatش دقیق و تنبیهی باشه
و باسهاش PTSD بهت بدن گیمرها اسمش رو میذارن: Souls-Like 🔥
چرا گیمرها عاشق این “سختی مازوخیستی”ان؟ (واقعاً چرا؟!)
بذار رک بگم: سولزلایک یه رابطهی Toxic با گیمره… ولی از اون تیپ رابطههاییه که نمیتونی ازش جدا شی 😭🫶
چند دلیل اصلی که این ژانر رو اعتیادآور میکنه:
دلیل
توضیح کوتاه
لذت بعد از درد
بعد از 20 تا مرگ، یه بار باس رو میزنی → Dopamine Explosion 💥
Skill-Based واقعی
نه Pay to Win هست، نه شانس. فقط توانایی خودت گیم رو جلو میبره.
Lore عمیق و فلسفی
داستانهاش مستقیم گفته نمیشن، باید کشفش کنی.
احساس رشد واقعی
هر بار که بازی میبازید → بهتر میشی. نه لِوِل، خود تو قویتر میشی.
Community خاص
فَنبیس سولزلایک مثل یه قبیلهست. وقتی توش پذیرفته شی، حس افتخار داری 😂
این ژانر برای کساییه که از بردن آسون حال نمیکنن… دنبال “چالش واقعی”ن.
چرا بازیهای سولزلایک اینقدر سختن؟
(سختیای که میزنه تو روان، ولی ولش نمیکنی 😭❤️)
اگه فکر میکنی سازندگان سولزلایک با گیمرها مشکل شخصی دارن… خب راستش، بعضی وقتا واقعاً همین حسو میدن 😅 اما پشت این سختی یه فلسفهی خیلی عمیق خوابیده.
1. «مرگ» تو این بازیها بخشی از یادگیریه – نه شکست
تو بازیهای معمولی: میمیری → Retry → همونجوری ادامه میدی. تو سولزلایکها: میمیری → بازی میگه: «خب، یاد نگرفتی، دوباره!» 😐
اینجا مرگ یعنی آموزش. هر بار که کشته میشی، داری الگوی حمله دشمن رو یاد میگیری، استراتژی میسازی، و خود تو بهتر میشی. نه شخصیتت → خودت.
2. مبارزات دقیق و تنبیهی
اینجا خبری از Mash کردن دکمهها نیست. هر ضربه، Dodge، Parry و حتی اشتباهت نتیجه مهمی داره.
تو یه سولزلایک، فقط با سه تا اشتباه کوچیک کار تمومه. چون بازی میگه:
“اگه میخوای ببری، باید لیاقتشو داشته باشی!”
3. بازی راهنماییت نمیکنه – باید خودت کشف کنی
سولزلایکها مثل اون معلم بداخلاقهای مدرسهان که بهت نمیگن جواب چیه، فقط میگن “فکر کن!” 🤯
🔸 نقشه مبهم 🔸 هیچ راهنمای واضحی نیست که بگه کجا بری 🔸 لور (Lore) و داستان باید توسط خودت کشف بشه، نه خوردهقاشقی
همین باعث میشه هر کشف کوچیک، حس یه پیروزی بزرگ رو بده.
4. باسفایتها مثل امتحان نهاییان
تو کل مسیر بازی یه چیز رو یاد میگیری: چطور زنده بمونی.
باسها میان تا چک کنن که واقعاً یاد گرفتی یا شانسی رسیدهای اینجا! هر باس یه آزمون Skill، صبر و استراتژیه.
و وقتی میبری؟ اون حس با هیچ ژانر دیگه قابل مقایسه نیست.
5. طراحی عمدی برای استرس و فشار
از موزیک گرفته تا محیط، حتی فاصله Bonfireها، همه چیز تنظیم شده که دائم تو حالت Fight or Flight باشی.
بازی میخواد:
قلبت تند بزنه
کف دستت عرق کنه
بگی “فقط یه بار دیگه”… و یهو 4 صبح شده 😶
6. پاداش سخت = لذت چند برابر
سولزلایک سخت نیست که اذیتت کنه… سخته تا لذت پیروزی چند برابر بشه.
Kitten Mode برای همه وجود داره، ولی این ژانر برای کساییه که میخوان حس کنن واقعاً یه چیزی رو فتح کردن.
بهترین بازیهای سولزلایک برای شروع
(از مناسب تازهکارها تا تجربههای خالص سادیسمی 😭💀)
خیلیا میخوان وارد دنیای سولزلایک شن، ولی اگه از دارکسولز شروع کنی ممکنه همون ۳۰ دقیقه اول Rage Quit کنی و دسته رو پرت کنی 😅 پس این لیست از آسون → سخت چیده شده تا کمکم تبدیل شی به یه Tarnished / Unkindled واقعی.
برای تازهکارها (Beginner-Friendly)
1. Star Wars Jedi: Fallen Order
نسخه ملایمتر سولزلایک با داستان سینمایی و سیستم مبارزهای مشابه.
مناسب برای کسانی که میخوان بدونن Dodge + Parry یعنی چی
تنظیم سختی داره پس اذیت نمیشی
2. Tunic
ظریف، بامزه، ولی با سیستم کشف و مبارزه سولزلایکی.
آموزش مستقیم نداره
اگه از حل معما + اتمسفر Zen خوشت میاد، عالیه
3. Hollow Knight(Semi-Soulslike)
مترویدوانیایی با DNA سولزلایک؛
Exploration و مرگ با از دست دادن Resource
برای شروع خوبه ولی حوصله میخواد
سطح متوسط (برای کسایی که آماده چالشان)
4. Dark Souls Remastered
جایی که کابوس و عشق شروع شد.
لور مخفی، مرگهای بیرحمانه، باسهای روانی
بهترین نقطه شروع سولزهای اصلی
5. Bloodborne
سریعتر، تهاجمیتر و با اتمسفر گوتیک–وحشت.
دفاع و شیلد نداره، باید حملهگر باشی
برای کسایی که از ترسیدن بدشون نمیاد 😮💨
6. Nioh 2
سولزلایک سامورایی با سیستم Build عمیق و سرعت بالای مبارزات.
باسها موبایل نیستن، پنچرگیری نداره؛ یا یاد بگیر، یا بمیر
پیشنهاد من برای شروع مسیر سولزلایک:
سطح
بازی پیشنهادی
دلیل
تازهکار
Jedi: Fallen Order
ورود نرم بدون تخریب روان
شروع جدی
Dark Souls Remastered
تجربهٔ ریشه اصلی سولز
برای خفنها
Sekiro
سنجش واقعی مهارت
مقایسهی سه ستون اصلی ژانر سولزلایک
اگه ژانر سولزلایک یه ساختمان باشه، سه تا ستون اصلی داره که اگه یکیشون بلرزه، بازی میره تو دستهی “سولزلایک فیک” 😅
این سه ستون همون چیزیه که Dark Souls، Bloodborne و Sekiro رو تبدیل کرد به سه سبک متفاوت ولی شاهکار.
1. گیمپلی و مبارزات (Combat Style)
چیزی که تعیین میکنه موقع دیدن باس: فرار کنی یا بری تو دلش
ویژگی
Dark Souls
Bloodborne
Sekiro
سرعت مبارزه
آهسته – تاکتیکی
سریع – تهاجمی
خیلی سریع – دقیق
دفاع (Block/Shield)
محور اصلی
تقریبا حذف شده
کلاً حذف؛ فقط Parry
سبک مبارزه
استقامت + صبر
ریسک + حمله
مهارت خالص + زمانبندی
آزادی Build
خیلی زیاد
متوسط
تقریبا صفر
🔍 تحلیل :
DS میگه: “آروم باش، تحلیل کن، بعد ضربه بزن.”
BB میگه: “اگه نمیزنی، پس میمیری.”
Sekiro میگه: “لغزش نداری، یا میبری یا Delete Game.” 😭
2. Lore و روایت (Story & Worldbuilding)
اون لورهایی که تو یوتیوب باید 2 ساعت ویدیو ببینی تا بفهمیش 😅
معیار
Dark Souls
Bloodborne
Sekiro
ابهام داستانی
خیلی زیاد
زیاد
متوسط
روایت محیطی
فوقالعاده قوی
محشر
قوی
درک بدون تحلیل
سخت
سخت
راحتتر
جذابیت لور
فانتزی فلسفی
ترس کیهانی + لاوکرفتی
اسطوره ژاپنی
✨ جمعبندی:
DS: لور عمیق، نمادین، پر از استعاره و چرخههای فلسفی
BB: لور “برای مغزای زوری” با ترسهای کیهانی
Sekiro: قابل فهمتر ولی هنوز مرموز و با رنگوبوی اسطوره سامورایی
3. مجازات مرگ و سیستم پیشروی (Death & Progression)
مرگ فقط Fail نیست، بخشی از سیستم تربیتی بازیه 😈
عامل
Dark Souls
Bloodborne
Sekiro
جریمه مرگ
از دست دادن Souls
از دست دادن Blood Echoes
از دست دادن XP جزئی + Dragonrot
برگشت به اجسادت
✅ بله
✅ بله
❌ نه
آزادی پیشروی
نسبتا آزاد
نیمهخطی
خطیتر
حس “تکرار برای بهتر شدن”
خیلی زیاد
زیاد
شدید و مهارتی
💡 فرق اصلی فلسفه مرگ:
DS & BB: مرگ = از دست دادن Currency و Retry
Sekiro: مرگ = میفهمی مشکل خودتی نه Build! 🤣
نتیجه سریع مقایسه (TL;DR )
برای کی مناسبه؟
انتخاب
کسی که دوست داره Build بسازه، کشف کنه و با صبر پیش بره
Dark Souls
کسی که اکشن سریع میخواد، نمیترسه جلو بره و عاشق فضاهای تاریکه
Bloodborne
کسی که میخواد متریال مهارت خالص بشه و باسها رو با تکنیک ببره
Sekiro
جمعبندی : Dark Souls پدربزرگ حکیمه، Bloodborne پسرک روانیه، Sekiro اون نینجای ساکته که با یه ضربه آبروت رو میبره. هر کدوم یه ستونن، ولی سهتاش کنار هم ژانر سولزلایک رو ساختن.