نام واقعی جوکر چیست ؟

در طول داستان “Darkseid War” , در زیر ساعت محافظ  , “بتمن” روی صندلی “Mobius” مینشیند , این صندلی وسیله ایست که به تمام دانش های چند بعدی دسترسی دارد , بتمن بزرگترین کارآگاه در “لیگ عدالت” است و بنابراین تخصص بیشتری در سوال پرسیدن دارد. او ابتدا باید مطمئن میشد صندلی موبیوس میتواند با اطمینان به یک سوال مهم در ذهن او پاسخ دهد , بنابراین یک آزمایش سریع انجام داد

او ابتدا از صندلی موبیوس پرسید که چه کسی پدر و مادرش را کشته و صندلی به درستی جواب داد : “جو چیل” , بتمن که به توانایی صندلی به دلیل تشخیص چنین رازی اعتماد  پیدا کرد , سپس شاید بزرگترین سوال در میان کامیک های “DC” را پرسید

این مقاله به عنوان صندلی موبیوس شخصی شما کار خواهد کرد و قرار است به سوالی پاسخ دهد که بتمن پرسیده بود : نام واقعی “جوکر” چیست ؟

جک نایپر

در دنیای کامیک های دی سی , هیچوقت نامی رسمی برای جوکر انتخاب نشده است , با این حال دی سی اولین سری از کامیک های دنیای جایگزینش را با نام “بتمن : نفرین شوالیه سفید” معرفی کرد , یکی از اولین رمان های گرافیکی که داستان هایی را روایت میکند که به دلیل تاریک و جدی بودن , به صورت مستقل و برای مخاطبان بالغ تر منتشر شده بود , بدین ترتیب “Batman: Curse of the White Knight” با لحظه تاریکی برای بتمن آغاز می شود

جوکر در حال پرسه زدن در شهر است و بتمن با خشم او را تعقیب میکند و او را در انتهای کوچه ای گیر میندازد و به او  لگد میزند “Batgirl”  و “Nightwing” سعی میکنند جلوی او را بگیرند اما بتمن بی رحم و ترسناک و برای لحظاتی به کشتن جوکر نزدیک شده بود

با کمال تعجب ، جوکر پاسخی به حملات بتمن نداشت و فقط اصرار داشت که خودش بتمن واقعی “گاتهام” است و اگر فقط داروهایش را مصرف کند قهرمان اصلی این شهر خواهد بود , بتمن اما قوطی قرص های جوکر را میگیرد تا بتواند او را دوباره به دیوانه خانه “آرخام”  بفرستد

این عمل از دید پلیس  و دوربین های مدار بسته مخفی نماند , اما جوکر دستگیر شد و پزشک پلیس را متقاعد کرد که به دلیل ضرب و شتم یک فرد دیوانه بی دلیل زندانی شده , او همچنین نام واقعی خود را فاش می کند : “جک ناپیر”

نایپر سپس تمام تلاش خود را صرف توضیح این که چگونه قهرمان های دروغینی مثل بتمن فقط منجر به فساد در شهر میشوند میکند , در حالی که او به سختی تلاش میکند تا گاتهام را از آشفتگی نجات دهد . هرچند سرانجام در این داستان اثرات قرص ها از بین رفته و او بار دیگر به جوکر تبدیل میشود

آرتور فلک

در فیلم “جوکر” از “تاد فیلیپس” , شاهد اجرای برنده اسکار “خواکین فینیکس” در نقش “آرتور فلک” بودیم , مخاطبان زندگی کمدینی با بیماری روانی و افسرده را دیدند که سعی میکرد واقعیت را کشف کند , در طول این راه , فهمیدیم که مادرش , “پنی فلک” اعتقاد دارد که با کارفرمای قدیمی اش , “توماس وین” رابطه عاشقانه داشته و توماس وین پدر آرتور است

این که این توهم او بوده یا نه مشخص نیست , اما آنچه مسلم است این است که پس از ادعا های بزرگ پنی , او را به یک موسسه روانشناسی منتقل کرده اند , خود آرتور نیز سال ها در موسسه ای اینچنینی بوده و وقتی جلسات درمانی اش تمام شده , حتی بی ثبات تر به نظر میرسد , آرتور سعی کرد به عمارت وین نفوذ کند و حتی با “بروس وین” کودک نیز ملاقات کرد

در این فیلم به جای آن که جوکری وجود داشته باشد که بعدا هویتش آشکار شود , آرتور فلکی را میبینیم که رفته رفته تبدیل به جوکر میشود

جروم و ارمیا والسکا

مجموعه تلویزیونی “گاتهام” ریشه های بروس وین و دشمنانش را کاوش کرد , این سریال نشان دهنده این بود که خانواده های اوباش “Falcone” و “Moroni” سرانجام جای خود را به اشراری مانند “The Riddler” , “The Penguin” , “Catwoman”  و … دادند , ولی با این حال جوکر پرطرفدارترین آن ها بود

“جروم” و “ارمیا والسکا” دوقلوهایی بودند که در یک سیرک بزرگ شدند , درحالی که ارمیا میخواست علم را دنبال کند , به نظر میرسید که جروم علاقه بیشتری به خشونت دارد , او کاملا آشفته و وحشتناک بود و در نهایت با شرارت هایش گاتهام را ویران کرد

نقش هر دوی این برادر ها توسط یک نفر ایفا شد و طرفداران دوست داشتند نسخه های مختلفی از جوکر را در این سریال مشاهده کنند

هیچ کس نمیداند جز بتمن

دنباله داستان Darkseid War سری “بتمن : سه جوکر بود” و این بدان معنیست که همیشه بیش از یک دلقک جنایتکار وجود دارد , به نظر میرسید یکی از جوکرها در واقع دو مورد دیگر را درست کرده است , اما متأسفانه هرگز مشخص نشد کدام یک

آنچه مشخص شد این بود که بتمن در واقع نام واقعی جوکر را میداند و این را نیز فهمیده که جوکر خانواده دارد و بنابراین برای آن که خانواده اش را در امان نگه دارد , به آن ها در جعل مرگشان کمک کرده و برای اطمینان از این که بتوانند در امنیت زندگی کنند , نام جوکر را مخفی نگه میدارد

ترجمه ای از طناز رجبعلی

مقاله ای ترجمه شده از سایت سایدشو