The Last of Us – هر نوع دشمن آلوده به کوردیسپس

اقتباس تلویزیونی بازی ویدیویی اکشن ماجراجویی موفق The Last of Us قرار است در تاریخ 15 ژانویه (26 دی) از شبکه HBO Max پخش شود. هیجان در مورد سریال سریعتر از قارچ آخرالزمانی که در جهان داستان فروپاشید جامعه را فراگرفته است و دلیل خوبی هم دارد.

The Last of Us که اخیراً بازسازی شده و از زمان اولین نمایشش در سال 2013 بارها در لیست بهترین ها قرار گرفته است، یک ماجراجویی جذاب و ترسناک است. داستان به دنبال نگهبان اکراهی جوئل (که دخترش را در شیوع عفونت از دست داد) است که از الی جوان محافظت می کند، کسی که ممکن است به نوعی کلید مقاومت در برابر قارچ قاتل را نگه دارد.

در حالی که تروی بیکر و اشلی جانسون صداپیشگی این زوج را برای بازی‌های ویدیویی بر عهده داشتند، نقش‌های لایو اکشن توسط پدرو پاسکال، بازیگر محبوب «پدر بداخلاق محافظ کودکی که برایش برنامه‌ریزی نکرده بود» و بلا رمزی بازیگر سریال «بازی تاج و تخت» بر عهده خواهند داشت. البته، علاوه بر بازماندگان انسان دلسوز، تعداد زیادی زامبی آلوده به کوردیسپس نیز وجود دارد.

خالق سریال نیل دراکمن در راس جهش به تلویزیون بوده است و اخیراً اطلاعات جالبی در مورد انتقال عفونت کوردیسپس در رسانه های زنده به اشتراک گذاشته است. بیایید به انواع وحشتناک دشمنان آلوده ای که در بازی ویدیویی اصلی با آن ها مواجه شده اند نگاه دقیق تری بیندازیم و ببینیم که چگونه قارچ برای سری HBO در حال تکامل است.

**هشدار برای اسپویلرهای The Last of Us Parts 1 و 2، و همچنین توضیحات ناراحت کننده از عفونت ساختگی Cordyceps**

پیچک ها (The Tendrils)

ابتدا، اجازه دهید در مورد چگونگی تغییر عفونت برای تلویزیون صحبت کنیم. دراکمن و کریگ مازین، یکی از خالقان اقتباس، می خواستند آخرالزمان کوردیسپس را با دقت علمی بیشتری، به ویژه در دنیایی که از یک بیماری همه گیر معاصر خسته شده است، پایه گذاری کنند. در این بازی ویدیویی، عفونت عمدتاً از طریق اسپورهای قارچی شناور پخش می‌شود که توالی‌های القاکننده کلاستروفوبیا را ایجاد می‌کنند که در آن شخصیت‌ها باید هنگام عبور از فاضلاب‌ها و ساختمان‌های بیش از حد رشد کرده، ماسک‌های گاز بپوشند.

اکنون، طرفداران شاهد خواهند بود که شیوع زامبی‌ها با چیزی که تیم آن را «تندریل» می‌نامند، تکامل می‌یابد. با تقلید از رشد و گسترش قارچ واقعی کوردیسپس (که معمولاً فقط مورچه ها را زامبی می کند)، این پیچک ها می توانند شبکه های قارچی تشکیل دهند، بدن میزبان را به طور دقیق جستجو کنند و به شیوه ای طبیعی تر و وحشتناک تر علیه بشریت عمل کنند. این امر تصادفی بودن هاگ های موجود در هوا را از بین می برد و در واقع این ایده هولناک را ارائه می دهد که افراد آلوده بخشی از یک حیوان کندوی قارچی هستند. سوپر ماریو، قطعا اینطور نیست.

جالب است بدانید که این ایده در واقع در هنر مفهومی بازی ویدیویی اصلی The Last of Us (که در بالا مشاهده می‌شود) وجود داشت و در نهایت قبل از انتشار اولیه در سال 2013 کنار گذاشته شد. طرفداران حتی خطوط صوتی استفاده نشده را در کد بازی کشف کردند که شخصیت‌ها در مورد خواص خشونت‌آمیز و غیرقابل استفاده پیچک‌ها صحبت می‌کنند.

دونده ها (Runners)

همانطور که در قلمرو حیوانات، عفونت کوردیسپس در The Last of Us در مغز ریشه می گیرد. به آرامی رشد می کند و سیستم های حیاتی را به خطر می اندازد تا زمانی که قربانی به سادگی تبدیل به رگ بی فکری برای گسترش قارچ شود. دونده ها همان روح های بدبختی هستند که در ابتدایی ترین مراحل عفونت قرار دارند. این مرحله می تواند در عرض دو روز پس از قرار گرفتن در معرض اسپور، زخم یا نیش عفونی یا تماس دیگر با قارچ ایجاد شود.

«انسان‌ترین» افراد آلوده، دونده‌ها با رنگ تغییر کرده پوست، موهای نازک و بینایی ضعیف خود مشخص می‌شوند که دلیل آن حمله اولیه کوردیسپس به چشم است. رفتار آن‌ها تحریک‌پذیر است و با وجود زبان بدن اغلب خمیده‌شان، می‌توانند با سرعت باورنکردنی برای حمله در هنگام تحریک حرکت کنند. دونده ها برخی از احساسات انسانی تر مانند ترس و پریشانی را نشان می دهند، اگرچه نشانه های شخصیت اساسا از بین می روند.

استاکر ها (Stalkers)

بین دو هفته تا یک سال طول می کشد تا به مرحله استاکر عفونت برسید. در این مرحله، قارچ از صورت مبتلایان شروع به فوران کرده است، اگرچه آنها معمولاً حداقل با یک چشم ضعیف باقی می مانند. استالکرها چابک و وحشی هستند و شکلی از پژواک را ایجاد کرده اند که صدایی شبیه به غر زدن دارد.

استالکرها که به ندرت با آن مواجه می شوند، در تاکتیک های کمین نیز ماهر هستند و تلاش می کنند تا از دید بازیکن پنهان شوند و تا زمان بسیار نزدیک به طور مستقیم حمله نکنند. برخی حتی دارای رگه های بیولومنسانس هستند که در محیط های تاریک قابل مشاهده هستند. آنها یکی از دشمنان اصلی در سطح بدنام “هتل زیرزمین” هستند (اگر می دانید، می دانید) و اغلب در نزدیکی آب یافت می شوند. با این حال، به نظر نمی‌رسد که این ارتباط خاصی با الزامات بیولوژیکی قارچ داشته باشد. تکامل قارچ ها در محیط های مرطوب در ادامه بازی به کار گرفته می شود – بعداً در مورد آن بیشتر می شود.

کلیکرها (Clickers)

کلیکرها در صورت وجود، «نماد» سریال هستند. این بدنام ترین و خلاقانه ترین طرح زامبی است که در بازاریابی اولیه ارائه شده است. تقریباً یک سال کامل برای ایجاد عفونت اولیه طول می کشد، کلیکرها به دلیل کلیک های وحشتناکی که به عنوان شکل پژواک خود انجام می دهند (که از مرحله استاکر تکامل یافته است) نامگذاری شده اند. آنها با قارچ گلدار که به طور کامل از جمجمه آنها فوران کرده است قابل تشخیص هستند و اغلب فقط فک دندانه دار را به عنوان آخرین ویژگی قابل شناسایی چهره انسان باقی می گذارد.

کلیک کننده ها کاملاً نابینا هستند و آنها را نسبت به صدا حساس تر می کند. آنها نسبت به مراحل قبلی عفونت، سخت‌تر و وحشی‌تر هستند و بدن آنها با جوانه زدن صفحات قارچی در سرتاسر آن‌ها تقویت و تقویت می‌شود. این اولین مرحله ای است که به نظر می رسد قارچ کاملاً کنترل فرد را در دست دارد و آنها هنگام شکار هوش ترسناکی دارند. هنگامی که کلیک کنندگان تنها می مانند، اغلب به صورت خود پنجه می زنند که گویی سعی در از بین بردن قارچ دارند، که نشان می دهد ممکن است انسانیت آنها هنوز در اعماق آنها باشد.

بلوترها (Bloaters)

بلوترها به دلیل طولانی بودن زمان برای رسیدن به این مرحله، کند، کور و فوق العاده خطرناک هستند. تمام بدن آنها با زره قارچی و بافت بیولومنسنت که پس از چندین سال عفونت ایجاد شده است پوشیده شده است. علاوه بر این، کیسه‌هایی از مایکوتوکسین را در خود جای می‌دهند که می‌تواند با انفجارهای ضربه‌ای اسپورهای عفونی ایجاد شود. از آنجایی که صورت آنها کاملاً مبهم است، پژواک آنها نسبت به کلیکرها حساسیت کمتری دارد.

در حالی که آنها به طور خطرناکی قوی هستند و می توانند آرواره جوئل را در صورت گرفتار شدن باز کنند، بلوترها بسیار مستعد آتش سوزی هستند. همانطور که تکه‌های قارچ کوردیسپس شروع به از بین رفتن می‌کنند، فرد مبتلا نسبت به تیراندازی و سایر تاکتیک‌های تهاجمی آسیب‌پذیرتر می‌شود. با این حال، بهتر است تا حد امکان از آنها دور بمانید، به دلیل قابلیت‌های تهاجمی دور و نزدیک آنها.

شَمبلرها (Shamblers)

شمبلرها یک مرحله جایگزین از عفونت مشابه بلوتر است، با تفاوت اصلی این است که آنها در محیط های بسیار مرطوب و مرطوب ایجاد می شوند. آنها برای اولین بار در منطقه سیاتل در The Last of Us Part 2 معرفی شدند، بنابراین مشخص نیست که آیا آنها در چنین مرحله اولیه در سریال تلویزیونی ظاهر می شوند یا خیر. مانند بلوترها، چندین سال طول می کشد تا رشد کنند، اما برخلاف برادرانشان، ویژگی های قارچی آنها سوزاننده تر است.

شمبلرها به زور فرم اسیدی از هاگ ها را ساطع می کنند که می تواند باعث سوختگی شدید برای قربانیان شود. در حالی که بدن‌های پوشیده از قارچ دارند، نیمه‌های پایینی آن‌ها بیشتر گوشتی‌تر است، در حالی که قسمت بالایی آن‌ها حاوی بیشترین تراکم پوسچول‌های کوردیسپس است. آنها از نظر بدنی به اندازه بلوترها قوی نیستند، اما در برابر آتش نیز بسیار آسیب پذیر هستند.

شاه موش (Rat King)

The Last of Us

شاه موش … به همان اندازه که به نظر می رسد وحشتناک است. وجود آن صرفاً یک محصول جانبی غیرعادی بیش از 20 سال پیشرفت عفونت است. شاه موش مانند مفهوم نادری که از آن نام برده شده است یک ابر ارگانیسم است که از ادغام تعداد زیادی استالکر، کلیکر و یک بلوتر به وجود آمده است که همگی از طریق رشد کوردیسپس پیوند خورده اند. این موجود کابوس وار با ابی (با بازی لورا بیلی، دومین آلوم نقش حیاتی در بازیگران پس از جانسون) در بیمارستان سیاتل در جریان رویدادهای The Last of Us Part 2 مواجه می شود.

Rat King دارای قدرت و مقاومت باورنکردنی در برابر آسیب است. شاید وحشتناک‌تر از همه، هر موجود آلوده متصل به توده، یک واحد مستقل به نظر می‌رسد. همانطور که آسیب می بیند، استالکرها و کلیکرها می توانند آزادانه کشتی بگیرند و به میل خود به بازیکن حمله کنند. بدلکارهای فیلمبرداری حرکت هیولا حتی برای ردیابی اولیه انیمیشن به هم گره خوردند و در نهایت توسط بازیگران جداگانه ایفای نقش کردند زیرا شاه موش بیشتر از هم جدا شد.

دنیای The Last of Us مکانی همیشه در حال تکامل و اغلب ترسناک است. ما نمی‌توانیم منتظر باشیم تا آن را در قالب لایو اکشن روی صفحه نمایش‌هایمان ببینیم؛ همراه با کل قربانیان مبتلا به کوردیسپس تا در کابوس‌های ما شکوفا شوند.

ترجمه ای از هادی شنوایی – برگرفته از سایت سایدشو

https://www.sideshow.com/blog/the-last-of-us-cordyceps-infected-enemies-clickers-tlou